Week 3: Op safari!

Een nieuwe week, een nieuw begin! Een nieuw project, nieuwe mensen, nieuwe slaapplek, nieuw voedsel. Allemaal nieuwe dingen. Leuke nieuwe dingen, maar ook wel spannende nieuwe dingen.

Toen ik in Johannesburg aankwam zou iemand van het hostel met een bordje met mijn naam erop me komen ophalen. Maar toen ik bij de arrivalplek aankwam stond er niemand met mijn naam. Maar goed, ik dacht: niet gelijk in paniek raken, waarschijnlijk komen ze gewoon ietsje later. Nou dat kwamen ze dus niet. Ik denk dat ik bijna een uur mensen heb lopen aanstaren in de hoop dat iemand naar me toe zou komen en zou vragen of ik niet heel toevallig Sofie Stampfl ben, dat ze dan hun excuses zouden aanbieden voor het wachten, ze stonden gewoon even in de file ofzo. Kan gebeuren natuurlijk. Maar nee iedereen die ik aanstaarde keek me raar aan, of liep weg. Dus ik schoot na een half uur toch maar wel in de paniek. Die gaan niet meer komen dacht ik. Gelukkig was ik zo slim om snel even een simkaartje te regelen zodat ik die mensen van het hostel kon bellen. Ze zeiden dat ik ergens moest gaan staan en dan zou er iemand naar me toe komen. En ja hoor na een paar seconden kwam er al een heel aardige vrouw naar me toe gelopen. Blijkbaar stond ik gewoon op de verkeerde plek ofzoiets. Naja goed toen naar het hostel. Harstikke leuk. Ik had nog nooit in m'n eentje in een hotel geslapen. Best saai eigenlijk. Ik voelde me echt best alleen. Ik had een paar keer de neiging om gewoon weer terug te gaan naar het aapjesopvangcentrum. De volgende ochtend werd ik opeens gebeld door de receptie. Blijkbaar waren er ook al 3 andere meiden van mijn groep in het hostel. En ik weet niet wat er gebeurde maar opeens werd ik een soort bang muisje die niet eens meer de deur uit durfde. Op de een of andere manier was ik zo zenuwachtig en bang om die andere meiden te ontmoeten. Ik moest mezelf echt de deur uit sleuren gewoon. Ik snap nog steeds niet waar dat voor nodig was want ze waren allemaal harstikke aardig. Later ontmoetten we de rest van de groep. Echt een grote groep. 18 mensen, waarvan 1 jongen. Arme jongen. En ook waren er zo'n 14 nederlanders en 4 'buitenlanders'. Arme buitenlanders. Ik had echt een beetje medelijden met ze. 14 van die kakelende nederlandse meiden. Verschrikkelijk lijkt me dat. Maar goed volgens mij zijn ze inmiddels van de schrik bekomen en kunnen ze het prima vinden in de groep. Ik heb altijd best een beetje moeite om m'n plekje in zo'n grote groep te vinden. Maar het is een leuke groep dus dat komt wel goed!
We zouden nog voor 2 nachtjes in het vrijwilligershuis in Swaziland slapen en dan 5 dagen op safari in het Krugerpark! In Swaziland kregen we nog een introductie en uitleg over de komende weken en toen gingen we alweer richting Kruger. We sliepen midden in het Krugerpark in een soort kamp. We moesten onze eigen tenten opzetten en verder was er wel een toiletgebouw en een restaurant met wat winkeltjes. Elke dag gingen we massaal naar het restaurant om wifi te tappen want verder kon dat nergens.
Zuid-Afrika is zoveel westerser dan ik van te voren had gedacht. In de supermarkten heb je bijna alles wat we bij de Albert Heijn ook hebben en de restaurants, shoppingmalls en verdere openbare gebouwen zijn vrij luxe en modern. Het verschil is alleen dat er hier veel meer armoede heerst natuurlijk. Je kan hier heel goed het verschil zien tussen de 'armen' en 'rijken'. De 'witten' en 'zwarten' zijn echt heel erg gescheiden. Daar schrok ik best wel van.
December, Phayo, Ruben en Adrian gingen mee naar het Krugerpark. December en Phayo waren onze koks en hebben ook het grootste gedeelte van het kamp op- en afgebouwd. Misschien wel de liefste en vrolijkste mensen die ik ooit heb ontmoet. Iedereen vond ze helemaal geweldig. Een avond gingen ze ons allemaal Swazische namen geven. Ik werd 'Nosizo' genoemd maar wat het precies betekent ben ik eigenlijk alweer vergeten. Wij noemden December 'Schatje' en Phayo 'Zonnetje'. Dat konden ze zelf alleen niet uitspreken maar toch leuk. Ze konden ook heel lekker koken! Ze maakte de hele trip 3 maaltijden voor ons klaar. Ruben en Adrian waren onze drivers en guides in het park. 2x per dag gingen we een paar uur het park in om dieren te spotten. Uren hebben we in die jeep doorgebracht. Echt heel gaaf! Leeuwen, olifanten, zebra's, giraffen, cheetahs, een luipaard, wilddogs, buffels, neilpaarden, neushoorns, krokodillen, een slang, spinnen, vogels en mieren. Ik heb zowat alles gezien wat er te zien valt. De hele Big 5 en de Super 7. Ik had nog nooit van de Super 7 gehoord maar blijkbaar bestaat dat dus ook. Volgens Ruben en Adrian hebben we heel veel geluk gehad. Normaal gesproken zien ze niet zoveel. De wilddogs waren bijvoorbeeld al 2 weken door niemand in het hele park gezien. Het park is groter dan Nederland en er lopen maar 120 wilddogs rond. En die hebben wij maar even mooi van 5m afstand gezien. Verder hebben we nog meer spectaculaire dingen gezien: we zijn 3x aangevallen door een olifant. Nooit geweten dat die beesten zo eng kunnen zijn. Ze kwamen echt hard op ons afgerend. Een meisje uit de groep moest er zelfs een keer van huilen. Ik vond het eigenlijk wel grappig.
Ook hebben we een best wel gewonde leeuw van heel dichtbij gezien. Dat was wel zielig hoor. Blijkbaar wordt zo'n gewonde leeuw dan wel doorgegeven aan de rangers maar waarschijnlijk doen ze er niets aan. Ik snap best dat je de natuur zijn gang moet laten gaan maar als je dan zo'n gewond beestje ziet liggen creperen in de bosjes dan moet ik wel even slikken hoor. Ik had bijna de neiging om hem gewoon even mee te nemen in de jeep om er even wat pleisters en jodium op te smeren ofzo. Maar nee hoor van Adrian moesten we hem perse laten liggen.
We hebben ook 2 cheetahs van 20m afstand gezien die impala's gingen aanvallen terwijl zij zelf werden achterna gezeten door hyena's. Dat was wel even een Planet Earth momentje hoor. Blijkbaar zijn hyena's dus sterker dan cheetahs... Nooit geweten. Ja je leert ook nog wat hoor tijdens de safari. Je hoeft helemaal niet naar school om dingen te leren.
Alleen de luipaard hebben we niet super goed gezien. Blijkbaar laten ze zich ook niet echt vaak zien. Maar als we heeel goed door onze verrekijker keken konden we een soort vage luipaardprint in een boom zien zitten en een staart onder een tak vandaan zien komen. Nou ik denk dat we wel 1,5 uur door onze verrekijkers hebben lopen turen om een stukje luipaardprint te kunnen spotten. Ja we moesten en zouden de big 5 halen natuurlijk.
We hebben ook nog een keer een night drive gedaan. Toen mochten we s'avonds na sluitingstijd nog het park in om nachtdiertjes te spotten. Maarja er staan natuurlijk geen lantaarnpalen in het park dus dat spotten was nog best lastig. Met van die grote bouwvakkerslampen schenen we in de duisternis. Het was harstikke leuk hoor om zo in het niets te staren maar veel hebben we niet gezien.
Er is dus ook blijkbaar een stroper door een olifant vermoord en daarna opgegeten door een leeuw terwijl wij ook in het Krugerpark waren. Best bizar dat we toen in de buurt waren. Maar behalve het gesnurk van de nijlpaarden (die snurken dus oprecht keihard, ik werd er wakker van) heb ik snachts gelukkig niets gehoord.

De safari's waren echt heel indrukwekkend. Af en toe moest ik even tegen mezelf zeggen dat ik echt op een paar meter afstand van die dieren stond en niet via een tv scherm naar ze aan het kijken was.

Sommige dagen waren heel heet, met veel zon, en andere dagen vrij bewolkt en zelfs best wel fris in die jeeps. Dan zaten we heel knus met een dikke trui en dekentjes achterin de jeep. Maar als het heet was konden we ook gaan zwemmen in het zwembad op het kamp. En s'avonds zaten we nog even om het kampvuur te staren naar de melkweg en andere sterren.
Die tenten waren erg sfeervol enzo maar alleen met mooi weer. Een avond regende het echt kei en kei hard. Met z'n 20en zaten we op elkaar gepropt in de tent maar normaal gesproken alleen gekookt werd. We schoven allemaal snel ons eten naar binnen en toen zijn we maar om 7 uur s'avonds gelijk in onze tenten gaan liggen want ja, wat kan je anders doen?
Ook de toiletgebouwen waren niet ideaal. Vaak was het water gewoon op waardoor we niet naar de wc konden, niet konden douchen of tanden konden poetsen.
Maar ik moet niet zeuren want dat hoorde natuurlijk allemaal bij de echte 'survival' experience. Avontuurlijk was het zeker!
Toen we op zondag terug zouden gaan naar Swaziland werd een van de twee jeeps aangereden waardoor we 2 uur moesten wachten op de politie voordat we konden gaan. In de stikkende zon gingen we maar zitten wachten. Maar met ijsjes, chips, chocola en wat kaartspelletjes hielden we het wel vol. Toen nog 4 uur rijden en we waren alweer terug in Swaziland.
Volgende week beginnen we met het vrijwilligerswerk in Swaziland. Best spanned hoor! Ik weet niet zo goed wat ik me er nou precies bij moet voorstellen. Dit keer niet met aapjes maar met kinderen! Ook leuk! En ergens lijken kinderen wel een beetje op aapjes dus dat moet helemaal goed komen. Nou ik heb er in ieder geval heel veel zin in!